okrywać się – okryć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} okrywać samego siebie : {{/stl 7}}{{stl 10}}żołnierz okrył się płaszczem. Dziewczyna okryła się szalem. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} stawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
okrywać — → okryć … Słownik języka polskiego
okryć — dk Xa, okryję, okryjesz, okryj, okrył, okryty okrywać ndk I, okryćam, okryćasz, okryćają, okryćaj, okryćał, okryćany 1. «nakryć z wierzchu albo ze wszystkich stron; osłonić, otulić» Okryć kogoś szalem, chustką, płaszczem. Okrywano róże słomą. ◊… … Słownik języka polskiego
potnieć — ndk III, potniećeję, potniećejesz, potniećej, potniećniał, potniećeli 1. «wydzielać pot, okrywać się potem; pocić się» Czoło potnieje od gorączki. Ze zdenerwowania potniały mu ręce. Potnieli od upału. 2. «o przedmiotach mających gładką… … Słownik języka polskiego
dekować — ndk IV, dekowaćkuję, dekowaćkujesz, dekowaćkuj, dekowaćował, dekowaćowany 1. pot. «chronić kogo przed czynną służbą wojskową na froncie, przed przymusową pracą itp.; pomagać komu w uchylaniu się od jakichś obowiązków; ukrywać, osłaniać» 2. roln.… … Słownik języka polskiego
hańbić — ndk VIa, hańbićbię, hańbićbisz, hańb, hańbićbił, hańbićbiony «okrywać hańbą, przynosić hańbę; bezcześcić, zniesławiać» Hańbiące postępowanie, zajęcie. Hańbić nazwisko, rodzinę. hańbić się strona zwrotna czas. hańbić Hańbić się donosicielstwem,… … Słownik języka polskiego
kalać — ndk I, kalaćam, kalaćasz, kalaćają, kalaćaj, kalaćał, kalaćany książk. «brudzić, plamić, walać» przen. «okrywać hańbą, zniesławiać, plamić» Kalać czyjeś dobre imię. Kalać honor rodziny. □ Zły to ptak, co własne gniazdo kala. kalać się 1. strona… … Słownik języka polskiego
kwitnąć — ndk Vc, kwitnąćnie, kwitł (kwitnął), kwitła «rozwijać się z pączka w kwiat, mieć kwiaty, okrywać się kwiatami» Lipy, jabłonie, grusze kwitną. Szpaler kwitnących róż. ∆ pot. Chleb, ser kwitnie «chleb, ser pokrywa się pleśnią» ∆ Paznokcie kwitną… … Słownik języka polskiego
lisiurka — ż III, CMs. lisiurkarce; lm D. lisiurkarek przestarz. zdr. od lisiura (tylko w zn. 2 i 3) a) w zn. 2: Mężczyzna w lisiurce na głowie. b) w zn. 3: Okrywać się starą lisiurką … Słownik języka polskiego
mokry — mokrykrzy «przesiąknięty lub ociekający wodą albo innym płynem, przemoknięty, przemoczony; zwilżony cieczą, wilgotny, zwilgotniały» Mokra ziemia, trawa, bielizna. Mokre buty, ubranie, włosy. Mokry śnieg. Ciało mokre od potu. Twarz mokra od łez. ∆ … Słownik języka polskiego
